ႏွစ္ေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ.. ဒါပင္မဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သတိရေသာစိတ္ႏွင့္ ကာယခြန္အား၊ ဝိညာဥ္ခြန္အားကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ရရွိခဲ့ေသာဘဝေန႔ရက္မ်ားကို ယေန႔တိုင္ ႏွလံုးသားထဲတြင္ အမွတ္တရရွိေနဆဲ.......
×××ေျဖာက္...ေျဖာက္... ေျဖာက္...ေျဖာက္... စကၠန္႔သံုးဆယ္ခန္႔ၾကာေသာ လက္ခုပ္သံက နားထဲေရာက္လာေသာေၾကာင့္ နံနက္ပိုင္းရဲ့ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီဥတုႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္သဘာဝပ်င္းၿပီး အိပ္ရာထဲတြင္ အီေလးဆဲတတ္ေသာ အက်င့္တို႔ကို အန္တုရင္း နုိးထခဲ့ရၿပီ။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈကို ၿပိဳခြင္းလိုက္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တိို႔ေက်ာင္းသားမ်ား အိပ္ရာႏႈိးထမႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ကို သက္ဝင္လႈပ္ရွားေစခဲ့ၿပီ။ မ်က္ႏွာသစ္သူကသစ္၊ သြားတိုက္သူကသြားတိုက္၊ ေရခ်ဳိးသူကေရခ်ဳိး၊ အဝတ္လွဲသူကလွဲ ႏွင့္ ဝတ္ျပဳခန္းေလးထဲသို႔သြားသူကသြားေနခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့ ဒိန္း...ေဒါင္... ဒိန္း...ေဒါင္... ဒိန္း...ေဒါင္... ႏွင့္ဘုရားေက်ာင္းေခါင္ေလာင္းသံမွာ ၾကားသူရင္ထဲတြင္ ေအးခ်မ္းမႈကိုခံစားရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ သာယာၿငိမ္းေအးမႈကို မခံစားရဘဲ ေနာက္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိန္းေသာ အႀကီးအကဲ ဆူဆဲမည္ကိုသာ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ဒါပင္မဲ့လည္း ေနာက္က်ေနက် အက်င့္ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္မွာ အျခားေသာသူမ်ား နံနက္ေမတၱာဆိုၿပီးခါနီးမွသာ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။
ေန႔တစ္ေန႔ကို မဂၤလာရွိလွစြာေသာ ဝိညာဥ္ခြန္အားကို ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းျဖင့္ စတင္ရရွိခဲ့ၾကၿပီး ထမင္းစားခန္းမသို႔ သြားကာ ေန႔တစ္ေန႔တာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရန္ အတြက္ လိုအပ္ေသာခြန္အားမ်ား ရရွိဖို႔ရာ မိန္ရည္ရွက္ရည္ အတူတကြ စားသံုးၾကသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္ကန္သံ၊ ခြက္သံမ်ားကို ၾကားရၿပီး ထမင္းစားေမတၱာ ဆိုၿပီးသြားတာ ႏွင့္အမွ် စကားသံမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ စည္ကားလွပါတယ္။ ဒါပင္မဲ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ သမိုင္းေပးတာဝန္လည္းျဖစ္ အနာဂတ္ရည္မွန္းခ်က္လည္းျဖစ္တဲ့ ပညာရည္နု႔ိုေသာက္စုိ႔ဖို႔ရာ စာသင္ေက်ာင္းႀကီးကို သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
စာသင္ေက်ာင္းေရာက္ ေသာအခါ ညီရင္းအစ္ကိုပမာ ေနထိုင္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ သူမ်ားအားလံုးကို အဆင့္အတန္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲျခားထားေသာ အတန္းအသီးသီးတုိ႔ကို ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္။ တစ္ေနတာလံုး မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ပညာရည္မ်ားကို ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေသာက္သံုးခဲ့ၾကခဲ့ၿပီး ေနထိုင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ျမဴတူးစြာျပန္ၾကသည္။
ေနထိုင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခြဲထားေပးေသာ ေက်ာင္းေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး တာဝန္မ်ားကို က်ရာေနရာမွ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ ၾကသည္။ ေက်ာင္ေတာ္ႀကီးကို သန္႔ရွင္းၿပီးေနာက္ ကိုယ္ခႏာၱ ကို ဖ်တ္လတ္တ္ၾကြဖို႔ရာ ေဘာလံုးကြင္းသို႔ေျပးသူကေျပး၊ ေဘာလီေဘာပုတ္သူကပုတ္၊ စားပြဲတင္တင္းနစ္ကစားသူက ကစား၊ ျခင္းလံုးခတ္္သူကခတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ပုံရိပ္မ်ားမွာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျမင္ရသူတိုင္းစိတ္အေမာမ်ား ေျပေပ်ာက္သြားေပသည္။
တစ္ေနလံုးပင္ပန္းသမွ်ကို လန္းဆန္းသြားေစေသာ သဘာဝေရမ်ားရဲ့ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္လား ကစားထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာေၾကာင့္လား ေတာ့ မသိ ဆာေလာင္မႈကိုသာ သိေသာ ကၽြန္ေတာ္ အဖို႔ ေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ ထမင္းစားခန္္းကို ေရခ်ဳိးၿပီးၿပီးခ်င္း ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထမင္းစားေမတၱာ ဆိုၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္က ပန္းကန္ကို ဆြဲ၊ ထမင္းကို ထည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ကို မစဥ္းစား မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပန္းကန္ႏွင့္မ်က္နွာအပ္ကာ လက္မွမခ်နိုင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ခႏၱာခြန္အား ျဖည့္စည္းၿပီးသြားေသာအခါ ဝိညာဥ္ခြန္အားမ်ားျဖည့္စည္းဖို႔ရာ ဝတ္ျပဳခန္းထဲတြင္ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္ပုတီးစိတ္ ေမတၱာဆိုေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မက္ ေကာင္းႀကီးထဲမွာ မယ္ေတာ္(မာရိယာ = ဘုရား၏အေမ)နဲ႔ ေတြ႔ေနခဲ့သည္။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔တာရဲ့ ေသာက္သံုးခဲ့ေသာ ပညာႏို႔ရည္မ်ားကို စျမဳပ္ျပန္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ရွိခဲ့ခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ထံုးစံ အရ အိမ္မက္ထဲမွာ က်က္မွတ္ေနခဲ့သည္။ အဲ့ဒီလိုက်က္မွတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အႀကီးအကဲမ်ား၏ ဆိုဆံုးမမႈကို ခံယူခဲ့ရသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ စာသင္သားဘဝ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
တစ္ေန႔တာလံုးကို အက်ဳိးရွိစြာ အသံုးခ်သူကခ်၊ အက်ဳိးမဲ့စြာ ျဖဳန္းတဲ့သူကျဖဳန္း ျဖင့္ ေန႔တစ္ေန႔၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ ညေမတၱာဆို တရားထုိုင္ၿပီး ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသူေကာင္းမ်ားကို ေႏွာက္ယွက္ခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္လံုးႀကီးျပဴးလို႔ေပါ့...
ဒီလိုနဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔တာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ကာလာကာခ်ကာ အိပ္ရာထဲသို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ရွည္လြန္းရင္ ဖတ္ဖို႔ပ်င္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် အတိုခ်ဳံးၿပီး ေရးသားထားေသာ ေၾကာင့္ ေယဘူယ် အေၾကာင္းအရာကို ေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒါေလးနဲ႔ဘဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သတိရေၾကာင္း ရင္ထဲမွာ ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မရင္းႏွီးေသာသူမ်ားကေတာ့ ဒီလူဘာအေၾကာင္းကို ေရးတာလဲ ျဖစ္္ေကာင္းျဖစ္ေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေသာသူမ်ားကေတာ့ အတိတ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာကို သတိရဖို႔နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မေမ့ပါနဲ႔ လို႔ ဒါေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ.....................
×××ေျဖာက္...ေျဖာက္... ေျဖာက္...ေျဖာက္... စကၠန္႔သံုးဆယ္ခန္႔ၾကာေသာ လက္ခုပ္သံက နားထဲေရာက္လာေသာေၾကာင့္ နံနက္ပိုင္းရဲ့ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီဥတုႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္သဘာဝပ်င္းၿပီး အိပ္ရာထဲတြင္ အီေလးဆဲတတ္ေသာ အက်င့္တို႔ကို အန္တုရင္း နုိးထခဲ့ရၿပီ။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈကို ၿပိဳခြင္းလိုက္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တိို႔ေက်ာင္းသားမ်ား အိပ္ရာႏႈိးထမႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ကို သက္ဝင္လႈပ္ရွားေစခဲ့ၿပီ။ မ်က္ႏွာသစ္သူကသစ္၊ သြားတိုက္သူကသြားတိုက္၊ ေရခ်ဳိးသူကေရခ်ဳိး၊ အဝတ္လွဲသူကလွဲ ႏွင့္ ဝတ္ျပဳခန္းေလးထဲသို႔သြားသူကသြားေနခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့ ဒိန္း...ေဒါင္... ဒိန္း...ေဒါင္... ဒိန္း...ေဒါင္... ႏွင့္ဘုရားေက်ာင္းေခါင္ေလာင္းသံမွာ ၾကားသူရင္ထဲတြင္ ေအးခ်မ္းမႈကိုခံစားရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ သာယာၿငိမ္းေအးမႈကို မခံစားရဘဲ ေနာက္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထိန္းေသာ အႀကီးအကဲ ဆူဆဲမည္ကိုသာ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ဒါပင္မဲ့လည္း ေနာက္က်ေနက် အက်င့္ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္မွာ အျခားေသာသူမ်ား နံနက္ေမတၱာဆိုၿပီးခါနီးမွသာ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။
ေန႔တစ္ေန႔ကို မဂၤလာရွိလွစြာေသာ ဝိညာဥ္ခြန္အားကို ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းျဖင့္ စတင္ရရွိခဲ့ၾကၿပီး ထမင္းစားခန္းမသို႔ သြားကာ ေန႔တစ္ေန႔တာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရန္ အတြက္ လိုအပ္ေသာခြန္အားမ်ား ရရွိဖို႔ရာ မိန္ရည္ရွက္ရည္ အတူတကြ စားသံုးၾကသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္ကန္သံ၊ ခြက္သံမ်ားကို ၾကားရၿပီး ထမင္းစားေမတၱာ ဆိုၿပီးသြားတာ ႏွင့္အမွ် စကားသံမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ စည္ကားလွပါတယ္။ ဒါပင္မဲ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ သမိုင္းေပးတာဝန္လည္းျဖစ္ အနာဂတ္ရည္မွန္းခ်က္လည္းျဖစ္တဲ့ ပညာရည္နု႔ိုေသာက္စုိ႔ဖို႔ရာ စာသင္ေက်ာင္းႀကီးကို သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
စာသင္ေက်ာင္းေရာက္ ေသာအခါ ညီရင္းအစ္ကိုပမာ ေနထိုင္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ သူမ်ားအားလံုးကို အဆင့္အတန္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲျခားထားေသာ အတန္းအသီးသီးတုိ႔ကို ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္။ တစ္ေနတာလံုး မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ပညာရည္မ်ားကို ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေသာက္သံုးခဲ့ၾကခဲ့ၿပီး ေနထိုင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ျမဴတူးစြာျပန္ၾကသည္။
ေနထိုင္ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခြဲထားေပးေသာ ေက်ာင္းေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး တာဝန္မ်ားကို က်ရာေနရာမွ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ ၾကသည္။ ေက်ာင္ေတာ္ႀကီးကို သန္႔ရွင္းၿပီးေနာက္ ကိုယ္ခႏာၱ ကို ဖ်တ္လတ္တ္ၾကြဖို႔ရာ ေဘာလံုးကြင္းသို႔ေျပးသူကေျပး၊ ေဘာလီေဘာပုတ္သူကပုတ္၊ စားပြဲတင္တင္းနစ္ကစားသူက ကစား၊ ျခင္းလံုးခတ္္သူကခတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ပုံရိပ္မ်ားမွာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျမင္ရသူတိုင္းစိတ္အေမာမ်ား ေျပေပ်ာက္သြားေပသည္။
တစ္ေနလံုးပင္ပန္းသမွ်ကို လန္းဆန္းသြားေစေသာ သဘာဝေရမ်ားရဲ့ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္လား ကစားထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာေၾကာင့္လား ေတာ့ မသိ ဆာေလာင္မႈကိုသာ သိေသာ ကၽြန္ေတာ္ အဖို႔ ေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ ထမင္းစားခန္္းကို ေရခ်ဳိးၿပီးၿပီးခ်င္း ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထမင္းစားေမတၱာ ဆိုၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္က ပန္းကန္ကို ဆြဲ၊ ထမင္းကို ထည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ကို မစဥ္းစား မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပန္းကန္ႏွင့္မ်က္နွာအပ္ကာ လက္မွမခ်နိုင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ခႏၱာခြန္အား ျဖည့္စည္းၿပီးသြားေသာအခါ ဝိညာဥ္ခြန္အားမ်ားျဖည့္စည္းဖို႔ရာ ဝတ္ျပဳခန္းထဲတြင္ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္ပုတီးစိတ္ ေမတၱာဆိုေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မက္ ေကာင္းႀကီးထဲမွာ မယ္ေတာ္(မာရိယာ = ဘုရား၏အေမ)နဲ႔ ေတြ႔ေနခဲ့သည္။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔တာရဲ့ ေသာက္သံုးခဲ့ေသာ ပညာႏို႔ရည္မ်ားကို စျမဳပ္ျပန္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ရွိခဲ့ခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ထံုးစံ အရ အိမ္မက္ထဲမွာ က်က္မွတ္ေနခဲ့သည္။ အဲ့ဒီလိုက်က္မွတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အႀကီးအကဲမ်ား၏ ဆိုဆံုးမမႈကို ခံယူခဲ့ရသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ စာသင္သားဘဝ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
တစ္ေန႔တာလံုးကို အက်ဳိးရွိစြာ အသံုးခ်သူကခ်၊ အက်ဳိးမဲ့စြာ ျဖဳန္းတဲ့သူကျဖဳန္း ျဖင့္ ေန႔တစ္ေန႔၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ ညေမတၱာဆို တရားထုိုင္ၿပီး ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသူေကာင္းမ်ားကို ေႏွာက္ယွက္ခဲ့ေသာကၽြန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္လံုးႀကီးျပဴးလို႔ေပါ့...
ဒီလိုနဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔တာကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ကာလာကာခ်ကာ အိပ္ရာထဲသို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ရွည္လြန္းရင္ ဖတ္ဖို႔ပ်င္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် အတိုခ်ဳံးၿပီး ေရးသားထားေသာ ေၾကာင့္ ေယဘူယ် အေၾကာင္းအရာကို ေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒါေလးနဲ႔ဘဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သတိရေၾကာင္း ရင္ထဲမွာ ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မရင္းႏွီးေသာသူမ်ားကေတာ့ ဒီလူဘာအေၾကာင္းကို ေရးတာလဲ ျဖစ္္ေကာင္းျဖစ္ေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေသာသူမ်ားကေတာ့ အတိတ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာကို သတိရဖို႔နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မေမ့ပါနဲ႔ လို႔ ဒါေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ.....................
